در پست قبلی ، بنا به آن چه که قرار بود رخ دهد تصویری از نمایه های گرافیست ارجمند فرزاد ادیبی را در حاشیه ی بلاگ قرار دادم. آقای هالر طی یک پیغام تلگرافی به بنده اعتراض نمود و خواهان آن شد که در جهت رعایت حق کپی رایت تصویر کاملی از وب گاه شخصی ایشان را در معرض دید عموم قرار دهم تا هم آن تصویر حمل بر توانایی من نگردد و هم گرافیست ارجمند به ارج و قرب خود نزد ما واقف گردد. چنین بود که شرحیه ی زیر را با استفاده از ماکرومدیا فلش برایشان نوشتم. با تشکر This album is powered by BubbleShare - Add to my blog
Saturday, July 29, 2006
این تصویر دو مناسبت دارد... یکی آغاز مجدد بخش 5 ام نوشته هایم و نوید شروع این فصل با موضوع " هابیل و شیطان " و
دیگری حضور دائم دوستی عزیز در این ستون. دوست ندارم معرفی اش کنم. لیکن قصد دارم بخشی از این ستون را به وی بسپارم. خودش برایم خواهد نوشت. این تصویر هدیه ایست به مناسبت قطع رابطه ام با وی و رخداد تنهایی مجددم در دنیای خودم و البته اینبار پشوتنی دیگر و همچنین آغاز رابطه ام به دیگر طریق با وی ... برایمان خواهد نوشت مطمئنم.
Tuesday, July 25, 2006من اطمینان دارم که روزی از همین روزها رهگذری از آقای هالربه من خبری خواهد داد. این برایم مسجل شده است. دیروز داشتم حرف هایی را که بین من و دست چپم رد و بدل شده بود می نوشتم که ناگهان تمام رشته هایم پنبه شد و امروز که بخش 4 را تمام کردم به این نتیجه رسیدم که شاید هنوز وقت نوشتن درباره ی آن نیامده باشد. ... به همین دلیل است که هرچه رشته بودم پنبه شد. آقای هالر هفته ی آینده به یک بالماسکه دعوت شده است. احتمالا هرمینه هم آنجا خواهد بود وهمچنین پابلو دوست هرمینه و نوازنده ی ساکسیفون بار نیز در این مراسم حضور خواهند داشت. فکر می کنم این چند روزه پی یافتن یک کوپل خوب برای خود بوده است...
Saturday, July 22, 2006این حرف ها رو بخونین... : همچو فلسفه که کمر به قتل اساطیر بست مرگ خود را ممبر نشسته ایم if my life is for rent and I don’t learn to buy Well I deserve nothing more than I get Cos nothing I have is truly mine Cos nothing I have is truly mine Cos nothing I have is truly mine Cos nothing I have is truly mine Cos nothing I have is truly mine Cos nothing I have is truly mine Cos nothing I have is truly mine Cos nothing I have is truly mine Cos nothing I have is truly mine
Friday, July 21, 2006جوابیه رضا حقیقت نژاد سردبیر روزنامه خاتم رو می تونین تو وبلاگ شخصی ایشون بخونین.
وقتي انساني ديوانه مي شود دوست دارد سرش را به ديوار بكوبد تا چشم هايش در آيد .من اما وقتي ديوانه مي شوم دوست دارم آن قدر به در نگاه كنم تا بيايي. خوب مي دانم كه چشمانم از حدقه در مي آيد !...
Wednesday, July 19, 2006روزنامه ی خاتم٬ آن گونه که از اولین روزهای تاسیس در خیال می پروراندیم٬ به قول خودش آمده بود تا نیازی از جامعه ی یزدی بر طرف کند و گوشه ای از زندگی شهری یزد را که همیشه جایش خالی مانده بود پر کند. این حس قرار بود در ابتدا در چهار صفحه ی سیاه و سفید ارضا شود که در این گفتار به دنبال بررسی تحقق این هدف هستیم. شاید لازم باشد در ابتدای امر تعریفی از روزنامه ارائه دهم که مسلما در قد و قواره ی علمی من نیست و ارائه ی این تعریف مناسب را به عهده ی اساتید و اهل فن می گذارم لیکن آن چه را که هر انسان عامی چون من می تواند به آن استناد کند٬ اشاره به دیده هاست... [ البته شعار پرگار را هم در سری جدید چاپ فراموش نمی کنم...] مسلما آن چه که از شمایل روزنامه های کثیر الانتشار این مرز و بوم بر می اید جدای از کلیشه ای نبودن انتظار خاصیت حفظ اطلاعات منطقه ی مورد نظر و به قولی بومی بودن را داریم. چیزی که در خاتم به نظر می رسد کمتر رعایت شده است. اجازه دهید از همی ابتدا به صورت پلکانی به بررسی این جریده بپردازیم تا هم از اطاله ی کلام خودداری شود و هم حرفهایی از این دست به عنوان هتاکی از جنس کسانی که به جای یک شاعر چند شاعر را به عنوان لقب به دوش می کشند تلقی نشود. در صفحه ی نخست٬ همچون دیگر روزنامه ها مسلما باید به دنبال تیتری استانی و یا در صورت اهمیت موضوع منطقه ای باشیم که بر روح روزنامه و اصولا صفحات ابتدایی آن تاثیر گذار است. استفاده از اخبار تکراری و یا موضوعاتی که تاریخ مصرفشان این روزها تمام شده و مجددا به کارخانه بازگشت داده شده اند جای بسی تامل دارد که در این مورد خاتم یزد٬ به نظر من چندان قوی ظاهر نشده است. استفاده از چند تیتر در صفحه ی ۱ با فونت یکسان و پر کردن همزمان گوشواره ها با تیترهای مشابه یا با اهمیتی بیشتر از موضوع تیتر ۱ به نظر می رسد از خطاهایی باشد که به سهو دوستانمان در این روزنامه مرتکب شده اند. البته تبلیغات صفحه ی اول و نیم صفحه ی پایینی را نیز نباید فراموش کرد که اغلب قبل از بسته شدن تیتر یک به فروش رفته اند. با این حال٬ عملکرد کادر فنی در کاربرد اصول صحیح عکاسی و استفاده از عکس هایی که کاملا به موضوع مرتبط باشد بر شدت و ضعف تناسب خبر افزوده است. از دیگر سوی٬ عدم تجربه ی کافی تحریریه و کاربرد سرمقاله های کاملا کلیشه ای از تبریک روز زن گرفته تا جنایت بیجه همگی آن لطافت نوشته های هراز گاه آذریزدی ها را از بین برده است و زمختی روزنامه را به رخ می کشد. در صفحات میانی بر عکس آن چه که انتظار می رود٬ اغلب سر و کارمان با اخبار و گزارش هایی است که در ایسنای یزد راحت تر می توان پیدا کرد تا در خاتم. دوست ندارم از دوستانمان بدی بگویم. لیکن به نظر می رسد تنظیم مقالات صفحه ی دوم حقیقتا بانی ای ندارد و هرروز به دست کسی متفاوت با روز قبل بسته می شود که این خود بزرگترین لطمه را به روزنامه زده است. از آن جا که روزنامه در تعداد روز محدودی به انتشار می رسد تعدادی از اخبار در این صفحات حالت نو بودن خود را از دست داده اند و اندکی نخ نما شده اند که نباید هم از آن گذشت. چیزی که به نظر می رسد اگر روزنامه ی خاتم بخواهد به ادامه ی آن مبادرت ورزد بسنده است نامش از روزنامه به هفته نامه تغییر یابد. از دیگر سوی ستون هایی مانند اخبار کشور آن قدر قدیمی شده اند که در روزنامه ی خاتم به دنبال آن نگردیم. کاش به جای این مورد حداقل از روزنامه ی شرق درس بگیریم و هر هفته یک روز را به شهرستان ها اختصاص بدهیم تا هم روزنامه صورتی جذاب تر به خود گیرد و هم شهرستان ها قدرت رقابت با یکدیگر را پیدا کنند. و البته که کلیشه برداری از شرق بسی نا پسند به نظر می رسد. از صفحه ی سوم( این روزها صفحه ی ۷) به راحتی می گذرم. صفحه ای که تنها به ورزش اختصاص دارد و اگر خبر بی دکان دیگری هم یافت شود مسلما مخصوص این صفحه خواهد بود. آن روزها که روزنامه به چهار صفحه خلاصه می شد داستان های مریم حیدر زاده !!!!!و شعرهای ترانه مصطفوی !!!! را نیز می شد در این صفحه یافت. با این حال این بار که روزنامه را گشودم خبری از آن نوشته های دست چهارم و پنجم ادبیات مرز و بوم ندیدم و دل خوش کردم که حذف شده اند و این دل خوش کنک دیری نپایید. صفحه هاي جديد التاسيس نيز بر خلاف آن چه که سردبير محترم به آن اشاره کرده بودند آش دهان سوزي از آب در نيامده اند. هرچه کوشش کردم در اين استان با اين وسعت نويسندگاني به جز کادر ثابت خاتم در نظر گيرم و اين صفحات را بگشايم نشد که نشد و عاقبت هم به همان چاه سقوط کردم. گمان مي رفت خاتم در سري جديد از کادري بهره ببرد که حداقل بتوانند نيازهاي ? صفحه اي روزنامه را جواب گويند. به ياد مي آورم در روزنامه ي دانشجويي صفير که تنها در دانشگاه آزاد مجوز پخش داشت? از همان روز که تصميم به افزايش صفحات از دو به چهار گرفتيم ? يکي دو نيروي تازه نفس به تيم همکاري اضافه گرديد و در همان تعداد نسخ اندک سعي نموديم از چاپ اخبار تاريخ گذشته و اينترنتي و آنچه که در شرق بهتر و زيبا ترش را مي توان يافت يا در کيهان راديکال ترش وجود دارد يا مي شود زرق و برق دار ترش را در ايران خواند بپرهيزيم. آن که يک روزنامه ي کوچک بود و تعداد خواننده آش هيچ گاه از ۱۰۰۰ نفر فرا نرفت ليکن احترام به خواننده در ذهن همه ي همکاران دانشجو چنان جاي گرفته بود که حتا حاضر به درج يک نام براي دو بار نبوديم. ترجيح مي داديم از نام هاي مجهول يا حروف اختصاري سود بريم يا مطلب را بدون نام چاپ نماييم و يا با اسم يکي ديگر از اعضاي شوراي سردبيري که مطلبي براي چاپ عرضه نکرده بود به دست چاپ بسپاريم. ليکن در خاتم امروز? پس از چند ماه انتظار و پس از چند روز تاخير در چاپ چيز جديدي نمي توان يافت. اين روزنامه استاني نيست. هفته نامه ايست که کپي برداري اش معرکه است و حتا جسارت اديت مطلب فلان نويسنده را که از وبلاگش برداشته به خود نمي دهد و با همان غلطهاي تايپي ايشان مطلب را به دست چاپ مي سپارد. موضوع ديگري که بسيار به چشم مي آيد در کنار هم قرار گرفتن صفحه ي اقتصاد و ستون فن آوري است که آن هم به وبلاگ نويسي اختصاص يافته و خوب همه مي دانيم که منظور از فن آوري در کنار اقتصاد بيشتر از آن که وبلاگ را به ذهن متبادر کند صنعت را به ياد مي آورد. همچنين آنقدر در روزنامه هاي فخيمه راجع به وبلاگ و وبلاگ نويسي خوانده ايم که فکر مي کنم خواننده ي متوسط روزنامه ديگر ترجيح بدهد روزنامه بدون اين يک ستون و در سايز کوچک تر منتشر شود تا اين ستون وبلاگ نويسي را داشته باشد. به هر حال اين هم قابل اغماض است، آخر وقت که مي شود و بايد روزنامه را ببندي مطلب خودي بسيار شيرين تر از مطلب غير خودي مي نمايد گرچه راجع به وبلاگ نويسي باشد. با اين حال، بر صفحه ي آخر نمي توان حرده گرفت. گاهي اوقات اسامي انسان هاي بزرگي بر آن نقش مي بندد که براي من قابل احترام هستند براي ديگران را نمي دانم. گرچه فکر مي کنم بايد صفحه ي آخر به گونه اي زيبا تر صفحه بندي شود و از شکل و شمايل کنوني خارج شود. روزنامه ي خاتم از آغازين روزهاي چاپ به طور مداوم در سبد تغذيه ي فرهنگي من و بسياري ديگر از خانواده هاي يزدي بوده و هست. گرچه بسياري روزها از مطالبش لذت نبردم. ليکن با اين عقيده که بايد اين روزنامه را خريد تا دير يا زود پا بگيرد، خريد آن را بر خود واجب کرده ام. گرچه با تمام دانشجو بودنم منجر به پياده روي يک مسير اتوبوس مي شد که خود جاي بسي خوشنودي بود هم به تعادل وزنم کمک مي کرد و هم من روزنامه را قدم زنان مي خواندم. و اين هم از مزاياي ثانويه ي آن روزنامه ي فخيمه براي من است. با اين حال هرروز به دوستان خود توصيه کرده ام بياييد دست در دست هم به کمک سردبير اين روزنامه بشتابیم و وي را که دوست دارد همه ي کارها از تايپ و صفحه بندي تا چاپ و انتشار را خود انجام دهد از اين همه درد سر برهانيم. دوستان بهانه هاي زيادي آورده اند. ذکر نمي کنم تا به کسي بي حرمتي نشود. ليکن اين بار هم به رغم بلايي که به سر خود من هم آمد، از همه ي دوستاني که دستي بر نوشتن دارند عاجزانه تقاضا مي کنم به ياري دوستانمان در اين روزنامه بشتابند. با کادر محدودي مثل اين کادر واقعا ۸ صفحه روزنامه در آوردن معجزه است. ما که در صفير و فروردين تجربه کرده ايم مي دانيم چاپ مطبوعه اي اين چنين گرانبار چقدر دردسر دارد. اميدوارم روي دوستانمان در خاتم را زمين نياندازيد. از سوي آن ها هيچ خواهش و تمنايي به دست من و نه هيچ کس ديگر نرسيده است. ليکن من به عنوان يکي از شما دوستان اين روزنامه بر خود وظيفه مي دانم براي ياري آن ها دست به سويتان دراز کنم. دوست ندارم عادتمان برای خاتم مانند دیگرانی باشد که با آن ها طرفیم: " وقتی از کسی متنفریم در ملا عام تنفرمان را فریاد میکنیم و خشممان را میکوبیم به صورت اطرافیانمان ، عشق را اما توی پس کوچه ها مخفیانه بروز میدهیم " دوست دارم عاشق خاتم بمانیم و هرروز بخوانیمش و همیشه به این بیاندیشیم که اگر روزنامه نگارانی هستند که بتوانند روزنامه هایی با تیراژ میلیونی منتشر کنند ما هم خاتمی داریم که با تیراژ چند صد هزارتایی خود در آینده گوشه ای از دنیا را به خود وابسته کرده است.
Tuesday, July 18, 2006امروز دسته گل بزرگی به آب دادم. برای روزنامه خاتم یک یادداشت نوشته ام. هنوز در وبلاگ درجش نکرده ام. اما به زودی. گفتم خبرش را زودتر بدهم.
Monday, July 17, 2006دو روز است که آقای هالر را ندیده ام. نمی دانم برای ایشان چه اتفاقی افتاده است. امیدوارم تمارین رقص ایشان را از فلسفه دور نکرده باشد. البته باید هر چه زودتر قرار ملاقات و صرف چایی شان با چند دوست وبلاگ نویس را به اطلاعشان برسانم. روز گذشته هم از یاد بردم راجع به ایشان چیزی بنویسم که تقصیر به گردن دوست ناشناس من است...
Sunday, July 16, 2006میشا: salam pashutan پ-م: salam پ-م: :) پ-م: chetoriaei? میشا: khoobi... پ-م: eiiiiiiiiiiiii پ-م: khooooob پ-م: hava kheili garme میشا: man khoobam... fekr konam..:) hanooz tanha??? پ-م: are پ-م: to kasi ro soragh dari? ;) میشا: akhey.... میشا: kiro bashe aghaye mahdavi? پ-م: ghose nakhor man aadat daram پ-م: mitoone harkasi bashe dar ebteda میشا: na gharar nist harkesi bashe.... پ-م: ama baadesh bayad bahash khoob harf bezanam sangasho ba man va bekane پ-م: manam sangamo va bekanam پ-م: oonvaght agar boood man vasash mimiram میشا: hm.... khob pas nabayad harkesi bashe.... bayad yeki ahle del... ahle fekr... kesi bashe.. shabihe khodet... پ-م: na shabihe khodam میشا: wali na mesle khodet.... adama ba kesay ke mesle khodeshoonan nemisazan پ-م: kasi ke betoone be ghavanine man ehteram bezare va man ham be ghavaninesh ehteram bezaram میشا: pas to ghanoon dari?? ghanoone zendegi? ghanoone eshgh? masalan chyan ghanoonat? bayad bedoonam ke betoonam dorost hesabi donbale yeki begardam..;) پ-م: thanks. پ-م: bezar bishtar raje behesh bahs konim. aslan be nazare to lazeme man ghanooni dashte basham? میشا: hamin.... midooni man fekr konam hich ghanooni nadashte basham... albate nemishe goft ... chon kheyli waghta adam fekr mikone ghanooni nadare, wali waghtike ba deghat negah mikone mibine ke..... wali ghanoon wase adam donyaro koochik mikone.... پ-م: are. ama hagh bede too donyaye koochik rahat tar mishe zendegi kard میشا: hm, yani ta tarjih midi rrahat zendegi koni ta azad? toooye donyaye bozorg mitooni parwaz bokoni.... پ-م: bale پ-م: man ghanoon daram vase in ke betoonam parvaz konam پ-م: ensan ta ghanoone parvazo yad nagerefte bood dar hasratesh dasht mimord میشا: ghanoon? khob aslan ghanoon chye?? پ-م: vase parvaz be bal ehtiaj dari in 1 ghanoone میشا: na.... wase harchi be fantasie ehtyaj dari be nazare man.... na be bal... na dast... na be pa..... پ-م: pas vase parvaz to che rahi ro pishnahad midi? پ-م: http://www.no-words.com/ میشا: midooni man adame realisti nistam zyad.... yani kheyli waghta be in wagheyata, be in doya ke fekr mikonim reale shak mikonam... pas tarjih midam kheyli chizaro tooye fekro khyale khodam dorost konam.... masaalan parwaz kardano..... wase oonam pishnahad midam ke ashegh shi... na asheghe ye dokhtare roon sefide khoshgel..;) balke asheghe in zendegi.... پ-م: :)) thats great میشا: :)
Saturday, July 15, 2006در روز جاری هنگامی که مشغول خواندن روزنامه فخیمه شرق بودم چشمم به صفحه ی کتاب افتاد و نقد کتاب گورزاد از هرمان هسه نویسنده ی نامی آلمان . خواستم از شرق تشکری کرده باشم من باب لطف بی پایانش. همچنین موضوع را با آقای هالر به عنوان یکی از ذینفعان این ستون در میان نهادم. ایشان اصرار فرمودند که لینک این مطلب درصفحه قرار داده شود. این هم گوشه ای از همه ی آن چه شرقی ها نوشته اند. آقای هالر هم به همراه ماریا به عنوان مخلوقات دست آقای هسه از روزنامه کمال تشکر را دارند.
Thursday, July 13, 2006دوست عزیز سیامک پرسیده بود:"همیشه 1 خطه که طولانیه اما سخت نیست اما آخر خط 1 نقطه است کو تاه اما سخت ...!چرا؟ " الساعه، پس از دیدن این سوال با آقای هالر دوست عزیزم تماس گرفتم و موضوع را با او در میان گذاشتم. دوست دارم راجع به موضوعاتی که با من در میان گذاشته می شود نظر آقای هالر را بدانم. به نظر من او به من بسیار نزدیک است از نظر فکری. آقای هالر به من قول داده که موضوع را بررسی کند و در مقاله ای با همین نام به شرح کامل آن بپردازد. امیدوارم بتوانم این مقاله را به زودی برای شما هم چاپ کنم.
آقای هالر دیروز را با هرمینه گذرانده است. مسلم می دانم. قضیه هرچه هست مسلما از این نشات می گیرد که وی در روزهای اخیر به طور گسترده ای به مصرف مشروبات الکلی مبادرت می کرد. او را یا در حال رقص می بینی و یا در حال نوشیدن اسکاچ اصل. دلم برایش سوخت. دیشب صدای گریه اش از پنجره به گوش می رسید. فکر کردم خواب می بینم یا باید مست باشد اما حقیقت داشت. او داشت گریه می کرد. نخواستم مزاحمش شوم. می دانید؟ گاهی اوقات برای گریه کردن به بهانه نیازی نیست...
Wednesday, July 12, 2006دیروز پس از یک استراحت کوتاه عصرگاهی به دیدن آقای هالر رفتم. دوست داشتم احوالش را بپرسم. لیکن ایشان به همراه ماریا در حال رقص روی یکی از آهنگ های فولکلور محلی بودند که طرفداران زیادی هم دارد. گرچه بالشخصه خود از این آهنگ چندان احساس رضایت نمی کنم. وقتی که ایشان را در آن حالت دیدم. یادداشتی گذاشته و به گارسن دادم. متن یادداشت این بود: " دوست عزیز جناب هالر پس از صحبت هایی که راجع به فرضیه ی جنگ و امور کشوری با شما داشتم به قصد این که مجددا راجع به بعضی موضوعات نظر شما را بدانم به بار عقاب سیاه مراجعه کردم. لیکن شما را در محل نیافتم. امید که بتوانم در آینده نزدیک با شما در این موارد صحبت نمایم" قربان شما پشوتن مهدوی
Tuesday, July 11, 2006سلام این بار که به دیدن وبلاگت آمدم آن را مملو از این اراجیف جدید در مورد آقای هالر و حال و اوضاع زندگی او دیدم. ستون جدیدت را می ستایم. گرچه گرته برداری احمقانه ای از چند نفر از دوستانت بود. اما به وجه مناسبی از آن سود خواهی برد. مطمئنم که این یادداشت را در این ستون قرار نمی دهی. لیکن می خواستم از تو خواهش کنم این روزها که یادداشت های کوتاه را از قسمت اصلی وبلاگ حذف کرده ای زحمت بکشی و یادداشت ها را کاملا منتقل کنی و وبلاگ را از حیث وجودیشان راحت. وقتی که می بینم این صفحات تنها به من تعلق دارد و نه به شخصی دیگر خوشجال می شوم. این که می بینم تو اینگونه به من اهمیت می دهی مرا واداشت تا بخش چهارم رادوباره مرور کنم و خودم را برای اتمام این بخش آماده گردانم. لیکن نمی دانم چه کسی این موضوعات را در اختیارت قرار می دهد. البته عموما به من ربطی نخواهد داشت چون من سهم خودم را از وبلاگ تو برده ام. لیکن کاش می شد حداقل آن چه را بنویسی که برازنده وبلاگت باشد. دست از سر این دوست جدید هم بردار. برایم معلوم کن از چه کسی فرمان می گیری من یا شخص دیگری... ار سری یادداشت های من برای دست چپم: (بخش دوم) پ.ن: من چپ دستم.
امروز دوستی از دوستان آقای هالر را دیدم. با هم راجع به فلسفه ی هگل و مارکس اندکی صحبت کردیم و بعد نظرم را راجع به دیدگاه های اقتصادی دولت جدید که توسط ملکه تنفیذ شد گفتم. ایشان هم تا حدودی با نظرات من موافق بود. حتا کسورات دولت جدید را ناشی از اضافه کاری برخی از وزرا می دانست و حق را در زمینه ی قطع برق و گاز در روزهای اخیر به مردم می داد. اما به مقاله ی ضد جنگم به شدت انتقاد کرد. گمان می بردم کسی که اینچنین رادیکال از مردم حمایت می کند باید طرفدار صلح باشد لیکن دلیل این امر را حمایت از سیاستهای بی بدیل ملکه و تیم سیاست خارجی اعلام کرد. برایم جالب بود. ما مردم این سرزمین در هیچ حالتی دست از آرمان هایمان نمی شوییم. حتا اگر از سرما دستمان در حال یخ زدن باشد.
Monday, July 10, 2006آقای هالر عزیز، چند روزی است که شما را در بار " عقاب سیاه" از دور زیارت می کنم و شاهد هم رقصی شما با دخترک جوانی به نام ماریا هستم. دختری بسیار زیبا و دوست داشتنی که در ملاقات اول شما را بسیار جذب خود نمود. [این که با اطمینان از این موضوع صحبت می کنم ناشی از زیارتتان در اولین روز آشنایی با وی است] لیکن برخود لازم می دانم به اطلاعتان برسانم با همه ی این اوصاف وی دخترکی فاحشه و دارای دوستان فراوانی می باشد. امید که لحن نامه ی من شما را نرنجاند لیکن تنها قصد دارم به اطلاعتان برسانم ممکن است آشنایی با وی جدای از کاهش تمایل شما به مکنونات ذهنی تان نظیر موضوعات ادبی همچون گوته و کافکا و همچنین در زمینه های دیگر، موجب افزایش ریسک ابتلای شما به بیماری ایدز شود. این بدان دلیل است که حقیر خود به کرات ایشان را در حال معاشقه با افراد مشکوک به اعتیاد و بیماری های جنسی مشاهده نموده ام. امید که با توجه به این نکته که در این موضوعات امید به معجزه با مرگ برابر است، مطابق با صلاح عقلی خود عمل نمایید. قربان شما پشوتن مهدوی
آقای هاری هالر از دوستان بنده است. بسیاری از شما نامش را شنیده اید و شاید این دور و برها دیده باشیدش. آقای هالر به تازگی با هرمینه آشنا شده و هرمینه ماریا را به او معرفی کرده است. هریمنه به آقای هالر آموزش رقص می دهد. چون او هم چون من به آموزگاری نیاز دارد که او را که کودکی سر بزیر است دستور دهد و توقع فرمان برداری از او داشته باشد. یک سوال. شما کسی را سراغ ندارید که برای من جای هرمینه را پر کند؟ قربان شما پ-م
Sunday, July 09, 2006ماشین در حال حرکت ناگهان ترمز می کند و سیل جمعیت پایین می ریزد. - بلند شو بلند شو آقا کوچولو... کودک از خواب بر می خیزد: - اینجا کجاست؟ - آخر خطه... شاید تا به حال برایش آخر خط معنایی نداشت. به اطرافش نگاه می کند، همه جا پر از آدم و مگس است. پیاده می شود. توپ به دست. کسی به فکر گرسنگی نیست. پا روی خاک می کشد و می رود. کسی از مقصدش نمی پرسد و بیابان آنقدر وسیع است که همه ی آدم ها و مگس ها جا می مانند.